سیره معصومین(علیهم السلام) با زیردستان قسمت پنجم-مدارا با زیردستان

مدارا با زیردستان

 

رفتار معصومین(علیهم السلام) با زیردستان، همواره با مهر و محبت و عفو و بخشش بوده است. برخورد محبت آمیز، چشم پوشی از لغزش و مدارا با خدمتکاران، در سیره پیامبر(صلی الله علیه وآله) و اهل بیت(علیهم السلام) فراوان مشاهده می شود. هر جا برخورد آنان با زیردستان را مطالعه کنیم، با بزرگ منشی و مدارای ایشان مواجه می شویم، با این که در عصر معصومین(علیهم السلام) با حقارت به غلامان و کنیزان نگاه می شد و حقوقی برایش قایل نبودند، اما پیامبر(صلی الله علیه وآله) و اهل بیت(علیهم السلام) تفاوتی میان بردگان و مردم دیگر قائل نبودند. آنان همان احترامی که به افراد عادی داشتند، با زیردستان نیز از خود نشان می دادند. معصومین(علیهم السلام)، بسیاری از بردگان و کنیزان را با درآمد شخصی خود، در راه خدا آزاد می نمودند.
در سیره امام علی(علیه السلام) آمده است که آن حضرت، هزار بنده را با مزد کارش آزاد کرد.(8) ابی اسامه، زید شحام از امام صادق(علیه السلام) نیز روایت کرده است که فرمود: «ان امیرالمومنین(علیهم السلام) اعتق الف مملوک من کد یده؛(9) امیرالمومنین علی(علیه السلام) هزار بنده را از دست رنج خودش در راه خدا آزاد کرد». سمندی از ابی عبدالله(علیهم السلام) نقل کرده است که فرمود: «کان امیرالمومنین(علیهم السلام) یضرب بالمر ویستخرج الارضین و انه اعتق الف مملوک من کد یده؛(10) علی(علیه السلام) بیل می زد و در زمین کار می کرد و هزار برده را با دست رنج خویش آزاد کرد».